Είμαι γοητευμένος με τη γραφή του Μεσσήνιου Κώστα Μπούρα , παρακολουθώ και διαβάζω κάθε του σχόλιο στο facebook είτε αφορά πολιτικό κείμενο είτε τέτοιες περιγραφές και μνήμες που αραδιάζει με την δική του λαϊκή, ανεπιτήδευτη γλώσσα.
Ένα κείμενο του θα παραθέσω σήμερα, σχετικά με το αλώνισμα στο χωριό του. Θα διατηρήσω αναλλοίωτο το κείμενο όπως ακριβώς γράφτηκε, με την ίδια ορθογραφία γιατί εκεί ίσως κρύβεται και η μαγεία του.
"Ιουλιος η αλωνιαρης.Ο μηνας που παλια αλωνιζαμε.Στο χωριο μου τα αλωνια βρισκοντε παντα σε ψηλο σημειο για να τα πιανει ο αερας.Ειναι κυκλικα και ειναι τικλομενα με πλακε πετρες,στο κεντρο υπαρχει μια μεγαλη πετρα κατα προτιμηση ριζιμια,οπου στο κεντρο εχουν τρυπα για να μπαινει ο στυγερος,αγριοξυλο κατα κανονα 1,5 μετρο υψος. Διπλα στο αλωνι ειχαμε τις θυμωνιες.Τα ενδιαμεσα απο τις πετρες τα καλυπταμε με ασβουνια(λιωμενη κοπρια γελαδας). Ολοκληρη η οικογενεια μαζυ με τα κοτερα μας,στυναμε γρεκι κατω απο μια μεγαλη πουρναρια,εκει ηταν και το νοικορυριο μας,εκει κοιμομασταν τα βραδυα,εμεις τα παιδια στροματσαδα με τον υπερλαμπρο ουρανο πανω μας,μεχρι να κοιμηθουμε κοιταγαμε τα αστρα και αφηναμε την φαντασια μας να καλπαζει επηρεασμενοι απο τις θεωρειες για τις ψυχες που πανε στον ουρανο,λεγαμε οτι τα ποιο λαμπρα αστερια ηταν οι δικοι μας παπουδες και προγονοι.Δυο μερες πριν αλωνισουμε απλοναμε τις μπαλες με το σιταρι μεσα στο αλωνι.Την μερα που αλωνιζαμε φταναν οι αλωνιαρηδες με τα μουλαρια τους τα ζεχναμε τρια και τεσερρα μαζυ και αρχιζαμε με το καμουτσι να τα χουγιαζουμε και αυτα ιδροκοποντας να φερνουν γυρα,οι υπολοιποι με τα δικρανια ριχναμε προς το κεντρο τα εξωτερικα δεματια.Ο ιδρωτας ποταμι και σε μας και στα μουλαρια.Το μεσημερι τα λυναμε να ξεκουραστουν και μετα τα ποτιζαμε και ολοι οι συμετεχοντες τρωγαμε τον κοκορα μας κοκινιστο με μακαροναδα.Παρολη την κουραση το καλαμπουρι γονα.Μετα καμια μιαμιση ωρα ξανα στο αλωνι.Οταν γινοταν ολα αχερο λυναμε τα μουλαρια και συγκεντρωναμε τα αχυρα και σταρι στον σψρο.Απο την αλλη μερα ξεκιναγε ο λυχνος και το δριμονιασμα στο τελος.Κουραστικη δουλια αλλα σαν πανηγυρι.Η αμοιβή των αλωνιαρηδων ηταν 20 κιλα σταρι."